Ni Hao
De reis die ik in 2014 met een aantal klassen van het Strabrecht College heb gemaakt, was een ervaring om nooit te vergeten. Ik schreef met Rick ons profielwerkstuk over de befaamde Chinese Muur: een verdedigingslinie van 6250 kilometer om de volken van het noorden (Hunnen, Mongolen en Mantsjoes) buiten de verschillende Chinese dynastieën te houden. Het resultaat? Een mooie pws-presentatie (een 8 als cijfer!) op de Chinese Muur zelf met een aantal nieuwsgierige Chinese voorbijgangers, die stiekem foto’s maakten van ons als kaaskoppen.
Vanaf Peking is de Chinese Muur gemakkelijk te bereiken met de bus. Peking is daarnaast ook hét bestuurlijk centrum van China en is ontiegelijk groot (maarliefst 20 miljoen mensen). Mijn eerste indrukken waren: wat is het groen, groot en indrukwekkend! Veel maatschappijen als KLM, Lufthansa en Brussels Airlines vliegen direct op Peking, dus als we weer mogen reizen dan is het wel de moeite waard.
Peking
Met de bus reizen we af naar Brussels-Zaventem Airport, om vervolgens binnen 10 uur met Hainan Airlines naar Beijing-Capital Airport te vliegen. Onze reis begint in de hoofdstad van China. Er zijn veel Chinezen (joh). Rond de klok van vijf uur ’s ochtends Chinese tijd staan de veertig engeltjes klaar om de stad te verkennen. Het is tijd om even op te frissen en lekker… o nee! Meteen door, naar het Plein van de Hemelse Vrede. (Tiananmen Square) Op weg naar het Mausoleum van Mao Zedong schrikken we al gelijk: we zijn de enige ‘westerse toeristen’ en alle groepen Chinezen, die ook elk hun eigen gids mét vlaggetje en koptelefoontjes achterna rennen, laten dat ook zichtbaar merken. Iedereen zwaait naar ons en wil met ons op de foto. Gelukkig kunnen we de groepen uit elkaar halen. De ene groep heeft allemaal een roze shirt aan, de andere groep draagt collectief een burberry petje.
Kortom, het plein staat vol met Chinezen. Chinezen, die allemaal ook het Mausoleum willen bezoeken. We schuiven anderhalf uur in de rij om door z’on douanepoortjes te mogen. Je moet overal in China je paspoort laten zien. In het Mausoleum zie je dan uiteindelijk Mao Zedong gebalsemd liggen achter een laag glas. Indrukwekkend, maar je mag niet stilstaan noch foto’s maken.
Aan de andere kant van het Plein van de Hemelse Vrede staat de Verboden Stad. Hier woonden de keizers van China uit de vorige dynastieën. Ik ben vaak genoeg in PortAventura of Disney geweest om te kunnen herkennen dat ik in de Verboden Stad ben. Maar hier is alles dus de échte versie, in tegenstelling tot vele andere aspecten in het land. Het complex is onwijs groot, dus je kunt er heerlijk een aantal uur in verdwalen.
Iets buiten de stad liggen de Mingtombes, een grafplaats voor de keizer van de Ming-dynastie. De keizerlijke gebouwen hebben veel weg van die van de Verboden Stad. Ook de Sacred Way is leuk om te bezoeken, met haar gestandbeeld dieren langs het pad.
Tip van Tim: Reis in China niet compleet op jezelf. Het is handig dat een reisbureau of reisleider je reis grotendeels boekt, omdat het echt heel vaak blijkt dat er geen Engels gesproken wordt. In Hong Kong en Shanghai is dit minder van toepassing. Maar vooral steden als Peking, Xi’an en Yichang zijn handig om vooraf geregeld te hebben. Onze gids in Peking heette Heidi, een naam die ze zelf heeft gekozen. Ik zou het wel weten hoor.
Weer terug in de stad bezoeken we een oude traditionele wijk met een riksjatour. In Hong-Tong krijg je een puur beeld van hoe de Chinezen leven buiten de vele wolkenkrabbers en mag je ook een bezoekje brengen aan een aantal huisjes. Er is wel veel armoede en viezigheid, dus je moet er zeker niet naartoe als je OCD hebt.
Tempel van de Hemel
De tempel van de Hemel heeft de meeste indruk op mij gemaakt. Een keer wandelen door het park en je beleefd de gehele Chinese filosofie van binnen en buiten. Ik heb werkelijk waar nog nooit zoveel bejaarden actief bezig zien zijn in de buitenlucht. In de verschillende parken hangen mannen van 65+ in de atletiekrekken en legt een andere vrouw op leeftijd haar been in haar nek. Badmintonnen, Tai Chi, schaken en zingen… Ga je ook met me mee in China je pensioen houden?
Ook hier zijn we weer het centrum van aandacht en willen de Chinezen met ons op de foto. Gevraagd en ongevraagd. Ik weet in ieder geval wel hoe de aapjes uit de Apenheul zich voelen.
Eten in China
Eten in China is een ontzettend leuke ervaring. Wij spreken geen Chinees, zij spreken geen Nederlands, Engels, Spaans, Swahili of Fries. Maar het concept is wel leuk. We worden aan verschillende tafels gezet met elk een draaischijf. Daar worden verschillende schalen met héérlijk Chinees eten op gezet. Van sommige Chinese gerechten kun je nog wel raden wat er in zat, maar bij sommige gerechten moest je verbeelding maar voor je spreken. Pizza en pasta wordt in ieder geval niet voorgeschoteld. Peking duck is trouwens wel ontzettend lekker. In veel restaurants wordt het voor je neus klaargemaakt. Ik heb even gegoogled voor jullie naar goede restaurants: Wangfujing Snack St., Liqun Roast Duck Restaurant en de Green Tianshi Vegetarian Restaurant. Veel sociale media is in China geblokkeerd door de overheid, dus neem de tips maar uitgeprint mee op reis.
Tip van Tim: Leer voordat je naar China gaat hoe je met eetstokjes om moet gaan. Zo niet, zoals ik? Neem dan een aantal extra broeken mee om op te kunnen morsen.
Wat ook een avontuur is, is het bezoeken van de supermarkten. Soms zie je op het eerste gezicht wel wat een product precies is, maar bij de meeste schappen komen er wel een aantal vraagtekens tevoorschijn. Wasda? China is in ieder geval een culinaire ervaring, laten we het daar op houden.
De Chinese Muur
Er zijn een aantal legendes over de Chinese Muur. De muur zou vanaf de maan te zien zijn, zo groot als ‘ie is! Aan de lengte zal het zeker niet liggen, maar de breedte van vijf meter ontkracht deze legende al vrij snel. Ook hier moet je door een security scan. De muur heeft veel verschillende steiltes. Soms kun je huppelend de muur op rennen, maar op andere plekken is de muur wel aan enige renovatie toe. Vooral op stukken die nog steiler zijn dan een normale trap in een studentenflat.
Er zijn in totaal iets van vijftig plekken waar je de muur kunt beklimmen. Niet altijd zijn ze even goed te bereiken, maar het uitzicht kan op minder bereikbare plekken wel spectaculair zijn. We hebben zelf de muur bezocht bij Badaling, ongeveer 75 kilometer ten noordoosten van Peking. Dit is tevens ook de meest bezochte plek, maar toen wij er in april waren viel dit met alles mee. Mutianyu is, naar mijn horen zeggen, ontzettend mooi. Dit deel is gesitueerd in een bosrijke omgeving, waar beide uiteinden van de stenen draak hoog de bergen in verdwijnen.
Peking is simpelweg een stad die je wel een keer in je leven hebt moeten zien. Als start- of eindpunt van je reis door China. En vind je het te ver? In pretparken als PortAventura wordt de Verboden Stad vaak genoeg gerepliceerd.
Benieuwd naar andere bestemmingen in China? Klik hier!
