Hallo lieve lezers! In 2015 heb ik een hele mooie reis gemaakt met mijn leerjaar van vwo4 op het Strabrecht College. We reisden met 38 leerlingen, 4 docenten en afwisselende gidsen door China voor twee weken. Ik heb de helft van deze reis zelf bij elkaar gespaard, dus het was ook heel goed voor mijn besef dat reizen zeker niet vanzelfsprekend is; Je moet er hard voor werken.
Enfin, het leek me leuk om het hele reisverhaal op Kaaskop Abroad te zetten. De afgelopen maanden heb ik blogs over alle bezochte bestemmingen in China gepubliceerd. Dus als je meer diepgang wil in de verschillende bestemmingen die we hebben aangedaan, raad ik je aan om op de verschillende links te drukken!
Ik neem jullie mee door het keizerlijke land aan de hand van mijn persoonlijke ervaringen. We reizen vanuit Peking richting de machtige stad Xi’an. Vervolgens nemen we een trein naar Yichang, Nanjing en Suzhou, waar we uiteindelijk aankomen op de laatste bestemming: Shanghai. Enjoy!
Kaaskop in China: De Chinese Muur en Peking
Zaterdag 18 april
Vandaag begint het avontuur naar China. Door de adrenaline in mijn lichaam sta ik zónder ochtendhumeur op. Uitzonderingen zijn dus mogelijk. Om 8:45 verzamelen we op school, nemen we afscheid van het thuisfront en dan kunnen we eindelijk met de mooie gele (Hallo) Jumbo bus naar Brussel. Na zo’n twee uur gereden te hebben, zijn we in Brussel aangekomen. Hup, de bagage aflossen, nog lekker een broodje eten en vol enthousiasme deze geweldige reis starten met een supergroep! We vliegen met Hainan Airlines, dat verder een prima airline is.
Er zitten alleen erg veel Chinezen aan boord. Heel veel. Ik zit zelf naast een Chinees die geen Engels spreekt. Het is dus erg gezellig. Verder zitten Bo en Bente naast mij. De 10 uur vlogen voorbij na twee films te hebben gezien, na 100 mislukte pogingen om te slapen en nog wat te eten. Dan zijn we uiteindelijk in China geland!
Zondag 19 april
Rond de klok van vijf uur Chinese tijd komen we aan op het vliegveld van Peking. We komen vrij gemakkelijk door de douane heen. Na het halen van onze bagage mogen we onszelf nog even opfrissen voordat we aan deze lange dag gaan beginnen. Onze gids, genaamd Heidi, stond ons al op te wachten in de aankomsthal met een “Strabrecht College” bordje. Met de vlag in haar hand (dat schijnt hier nogal een dingetje te zijn) lopen we richting de bus. De bus ziet er erg saai uit, maar 40 Nederlanders kunnen het gemakkelijk opkleuren. We kunnen even lekker uitrusten……nee laat maar: We gaan meteen Peking onveilig maken met onze jetlag. Als eerste bestemming: Het Plein van de Hemelse Vrede.
Het is heel frappant om zóveel Chinezen op zo’n klein oppervlakte te zien. Op weg naar het Mausoleum zien we letterlijk duizenden andere Chinezen, die net als wij het vlaggetje achternalopen. Gelukkig scheiden de groepen Chinezen zich nog wel met een roze T-shirt, een Burberry petje of gewoon allemaal in Adidas pak. Voor het Mausoleum staat serieus een rij waar je spontaan ongelukkig van wordt. We sluiten vrolijk aan en het duurt maar 1,5 uur. Ondertussen worden de Chinezen op hun gedrag gecorrigeerd door schreeuwende Chinezen die tussen de rijen in staan. In het Mausoleum zie je Mao Zedong gebalsemd liggen achter een laag glas. Je mag NIET stilstaan. Je mag GEEN foto’s maken. En niemand weet of het wel de echte Mao Zedong is.
Wat nog meer erg frappant is in China, is dat men bij elke toeristische attractie je paspoort en bagage wil checken. Wat nóg grappiger was, is dat wij één van de weinige niet-Chinese toeristen zijn die hier rondlopen. Men maakt daarom veel foto’s van ons. Opgemerkt of onopgemerkt.
Aan de andere kant van Het Plein van de Hemelse Vrede staat de Verboden Stad; hierin woonden de oude keizers van China. De gebouwen zijn erg indrukwekkend en net zoals op de foto’s. Ik denk af en toe dat ik net in Disney of PortAventura rondloop. Maar dit is écht China! Lara en Julia hielden hun profielwerkstukpresentatie in de Verboden Stad. We maken nog even wat foto’s en snellen tenslotte naar de bus om richting het hotel te rijden.
Het hotel zag erop zich redelijk goed uit. Wat mij bevalt aan Peking is dat de stad redelijk groen is, maar ook overzichtelijk. Voor het eerst gaan we kennis maken met de Chinese keuken: Er worden telkens vier tafels voor ons gereserveerd waar wij onszelf kunnen plaatsen. Het zijn allemaal ronde tafels met in het midden een grote draaischijf. Op die draaischijf zette de bediening allemaal verschillende schalen met heerlijk Chinees eten. Van sommige gerechten kon je nog wel raden wat erin zat. Maar door het gebrek aan Engels konden de Chinezen ons niet uitleggen wat wij precies aten. Vanaf vandaag geen pizza, patat of stamppot meer; diehard rijst met stokjes!
Na het feestmaal gaan we weer terug naar het hotel Bao Lin Xuan te Peking. De kamers roken een beetje muf, de bedden waren hartstikke hard en naast een aantal niet-luxueuze vieze plekken op de muren accepteer ik dat ik niet in een 5-sterren resort zit met roomservice.
Het avondeten was exact hetzelfde als de lunch, maar in plaats van een vork gebruikte ik nu de stokjes. Gelukkig had ik een extra paar broeken meegenomen…. Het is de afspraak om elke avond in de buddy-groepjes te verzamelen en de dag te bespreken. Onze buddy-mama was mevrouw Chafekar. We zouden nog een keer naar de ATM kunnen gaan, voordat de avondklok van start ging (we moesten namelijk op een bepaald tijdstip in de kamer zijn). Alles was in het Chinees, maar gelukkig kon Lisa het apparaat op Engels zetten. 300 RYM in de pocket en op naar de supermarkt.
Het verkeer in Peking kent geen regels en het oversteken van de weg was daarom ook niet zonder gevaren. Lisa is al vaker in China geweest en wist wat we moesten doen. Gewoon lekker de weg op lopen, daarna je hand uitsteken en dan hopen dat de auto’s stoppen.
En dan komt het volgende probleem aan de orde: wat is wat? De gemiddelde Nederlander kan namelijk geen Chinees lezen, kwamen we achter. Gelukkig waren alle verpakkingen leuk versierd, dus je moest maar proeven of je het lekker vond. Tim besluit om de vieste snoepjes te kopen.
Toen het negen uur ’s avonds was, stonden er midden op de doorgaande weg allerlei auto’s geparkeerd. (Gebrek aan parkeerplaatsen?) Ik sliep met mijn buddy, Rick, op de kamer. We kunnen prima overweg met elkaar en het is daarom ook erg gezellig.
Maandag 20 april
Het opstaan was heerlijk na een dag overgeslagen te hebben. Lekker uitgerust kunnen we rijst en andere Aziatische dingen eten bij het ontbijt. Om heel eerlijk te zijn miste ik mijn boterham met kaas. De busreis kon nu van start gaan na een volle maag, maar er staan overal helaas veel files. In de bussen is het wel erg gezellig. We spelen 30 seconds, kletsen wat en af en toe zingen we, haha.
We rijden richting de Mingtombes, een grafplaats voor de keizer van de Ming-dynastie. De gebouwen hebben veel weg van de Verboden Stad (keizerlijk China). We zitten best ver uit de stad van Peking en we zien het mooie groene Chinese landschap. Nadat we over de Mingtombes zijn gelopen, zijn we naar de Sacred Way gegaan. Er stonden allerlei afgebeelde dieren langs de Sacred Way en een aantal tempels. De gids kon leuk en goed uitleggen.
Voor de lunch gingen we nog naar een potterie waar we konden zien hoe men Chinese potten bakt. De potten zijn echter niet gemaakt van keramiek, maar van metaal. Heel Amerikaans, maar je komt tenslotte toch nog in een souvenirwinkeltje terecht. We gaan verder lunchen.
Dan is het eindelijk zover: Rick en ik gaan ons profielwerkstuk over de Chinese Muur houden OP de Chinese Muur. Na 80 uur werk hebben we er super veel zin in om het bouwwerk in het echt te zien. Vanuit de bus zien we al een deel van de muur. We moeten natuurlijk wel eerst een security scan door, maar daarna beginnen we gelijk aan de klim. Sommige delen van de muur zijn erg steil en het is slim om rond elke 100 meter uit te rusten. Het plan van de leraren was om helemaal door te lopen tot er bijna geen andere toeristen meer waren. Onderweg nemen we nog een aantal selfies en dan komen we eindelijk bij een rustig stukje aan.
Rick en ik hielden de presentatie op de muur en de reacties waren goed om te horen. Ik ben trots op ons profielwerkstuk. We gaan een leuke groepsfoto maken en daarna kunnen we nog wat souvenirs inslaan.
Vanavond staat er Peking Duck op het menu. Het eten werd bereid naast de tafel en het was verrassend lekker. ’s Avonds hebben we nog lol gemaakt op de kamer en daarna zijn we maar gaan slapen.
Dinsdag 21 april
Vandaag is het de laatste dag in Peking en we staan daarom al om 5 uur ’s morgens op. We krijgen een ontbijtzakje mee en het meeste lieten we daar maar in zitten. Het is toch even wennen om geen boterham met kaas te krijgen voor je ontbijt.
We gaan naar het park van Peking waar erg veel (oudere) Chinezen vol in beweging zijn. Badmintonnen, Tai Chi, schaken en zingen. Ze komen hier iedere dag en ze zien er super fit uit voor hun leeftijd. We krijgen genoeg vrije tijd om zelf door het park te lopen en we doen natuurlijk ook wel mee met een aantal sporten. De meeste Chinezen proberen hun lach wel in te houden, maar uiteindelijk vinden ze het wel leuk dat wij meedoen. Meneer van de Coevering had een heus fitnesspark in het park zelf gezien en daar gingen we met z’n allen naartoe. 50-plussers liggen in de spagaat, hangen in de rekstok en drukken zich zorgeloos op. Daar kun je wel jaloers op worden als een ‘fitte’ 17-jarige, haha.
In het centrum van het park staat de Tempel van de Hemelse Vrede. Dit is een keizerlijke tempel die er erg indrukwekkend uit zag. Overal waren groepen schoolkinderen waar wij mee op de foto gingen. We maken weer een mooie groepsfoto, maar in tien seconden stonden er alweer 100 Chinezen te kijken. Sommigen gingen zelfs naast ons zitten om selfies te nemen. We lijken wel apen uit Burger’s Zoo.
Na de lunch zijn we naar het oude stadsdeel van Peking gereden. We maken een Riksja Tour door de oude wijk Hong-Tong en het was interessant om te zien hoe men daar leeft. De riksja was niet stevig, dus we moesten maar voorzichtig instappen. Er was veel armoede, viezigheid en mensen wonen in kleine huizen. We kregen ook nog een rondleiding door een oud-traditioneel Chinees huisje. Het laatste deel legden we lopend af en we pakten de bus weer om naar het Olympisch Stadion te gaan. Lisa en Iris gaven hun profielwerkstukpresentatie over het milieu in China. Voor 80 RYM konden we het ‘Bird’s Nest’ in en dat deden ik en een aantal anderen ook. Het is gigantisch en we maakten veel foto’s op de allerhoogste zitjes.
We komen aan bij een restaurant waar we tussen onze koffers gaan eten. Het restaurant ligt vlak bij het station in Peking en het is de bedoeling dat wij met 44 man met 44 volle koffers door een miljoenenstad als Peking naar het station gaan lopen. Doen wij gewoon! In China heb je je paspoort en een treinticket nodig om het station in te komen. Natuurlijk moesten we ook nog door de security heen gehaald worden. We kunnen nu eindelijk de (nacht)trein in. Ik zat met Rick, Bart en Tom in een cabine van 2,5 m bij 1,5 m. Maar een ervaring was het zeker. We maken er een gezellige avond van met z’n allen en daarna gaan we slapen.
Kaaskop in Xi’an (China): Langs de zijderoute
Woensdag 22 april
Het was moeilijk slapen in de trein, maar het is uiteindelijk wel gelukt om te dromen. Op een rustig tempo beginnen we met het opruimen van onze ‘coupé’ en we verversen onszelf met vochtige doekjes en trekken nieuwe kleding aan. We komen aan in Xi’an, een stad in het midden van het land. We ontmoeten onze nieuwe reisleidster, Jennifer, maar ze is een beetje apart. Ze praat in de derde persoon en herhaald de helft van wat ze zegt. “FOLLOW JENIFFER” is een bekende uitspraak deze dagen. Het hotel ziet er prima uit en we gaan meteen ontbijten (redelijk ontbijt). De kamers zijn nog niet klaar, dus we dumpen onze koffers in de lobby en gaan er gelijk op uit.
Xi’an’s binnenstad is omringt met een stadsmuur en daar gaan we op fietsen. Rick en ik kiezen voor een tandem. We wisselen om beurten af wie er voor- en wie achterop gaat zitten. De achterzit is redelijk instabiel en het is dus een uitdaging om goed te kunnen fietsen, maar het lukte! De stadsmuur is 14 kilometer lang en we fietsen er ongeveer een anderhalf uur op met z’n allen. We zien daarnaast ook veel van de binnenstad van Xi’an en onderweg zwaaien we naar vele Chinezen. Op den duur viel onze ketting er af, maar een vriendelijke Chinees wilde ons wel helpen in ruil voor een fotootje met ons. Onze ruggen waren allemaal helemaal nat, omdat we in de hete Chinese zon met een redelijke rugtas een lange tijd moesten fietsen. Het was erg leuk om te doen; vooral helling op en af. Dit was misschien wel één van de leukste dingen die ik in China heb gedaan.
Daarna gingen we naar de Moslimwijk. Er waren verbazend weinig Moslims (althans weinig hoofddoekjes), maar er waren veel kraampjes en geuren. Het leek erg op Melaka in Maleisië en het was daardoor heel herkenbaar en leuk om doorheen te lopen. Bij de lunch waren we Fabiënne kwijt, maar uiteindelijk hebben we haar nog kunnen vinden. Toen we door de straten van Xi’an liepen, vloog er een vlinder op mijn T-shirt, die er maar liefst een half uur op bleef zitten. Gelukkig kwam Kayleigh met het idee de vlinder er met een programmaboekje af te halen. Als laatste nog eventjes wat afgedingt met handen en voeten en dan kunnen we weer terug naar het hotel. De kamer zag er redelijk goed uit en we hadden zelfs een kleine woonkamer.
’s Avonds kwamen we bij een groot theater aan waar we zijn gaan eten. Het was een dinnershow, dus na het vertoeven van de “Dumplings”, werden we flink geëntertaind. Nog steeds hadden we geen idee wat we aten, omdat niemand het ons uit kon leggen. Maar de dumplings waren in ieder geval heel lekker. De show liet ons, d.m.v. zang, dans en muziek, zien hoe de Ming-dynastie er uit zag. Het was erg indrukwekkend om te zien.
Donderdag 23 april
Een erg frappant fenomeen in China zijn de liften die op ALLE verdiepingen stoppen, behalve op die van ons. Rick en ik sliepen op etage 11 en we hadden daardoor geen zin om zoveel trappen af te gaan, dus wachtten we maar.
In de bus spelen we erg vaak ‘half a minute’; een spel waarbij je vijf dingen moet omschrijven in een halve minuut. Het enthousiasme waarmee we het spel speelde, kon misschien wel luidruchtig zijn, maar we hadden het erg naar ons zin.
We komen op den duur aan bij het terracottaleger, waar we eerst nog lang met de benenwagen naartoe moesten lopen, wéér een beveiligingscontrole door moesten en dan zijn we er pas. We gaan drie hallen bezoeken, waarvan hal 1 de grootste is. We verwachten er super veel van en als we nu eenmaal de hal binnenstappen, kunnen we onze ogen niet geloven: allemaal Chinezen die het zicht verpestten. Maar gelukkig zijn we grote en brede Nederlanders, dus konden we met een beetje dringen van het uitzicht genieten. Om heel eerlijk te zijn viel dit erg tegen, want de meeste terracottabeelden waren kapot of niet in elkaar gezet -> het terrakapottaleger.
Het is grappig dat de Chinezen die naar de beelden komen kijken meer foto’s van ons nemen dan van het terracottaleger. Op naar hal twee en drie. Hal twee stond letterlijk leeg en hal drie was binnen vijf minuten wel gezien. Wat doet een groep Nederlanders dan? Ze gaan een half uurtje in de zon zitten en fotomodel spelen voor de talloze Chinezen. Ik vind het op zich wel een leuk idee om in de plakboeken van duizenden Chinezen te staan; doet je best veel goed.
Na een paar potjes 30 seconds in de bus komen we dicht bij de Big Wild Goose Pagode. Het was een boeddhistische tempel en ik vond het erg interessant om te zien. De gids was erg aardig en hij vertelde ons veel over de tempel. We mochten even later onze namen laten vertalen en op laten schrijven in het Chinees. Mijn naam, voor zo lang de Chinees het kon verstaan, betekent ‘mooi dorp’ en ‘respect’. Nou, dat is weer mooi om te weten.
Wat opvalt, is dat China veel mooie gebouwen heeft. Er was namelijk een klein winkelcentrum met een enorm LED-dak, waar walvissen over zwommen en waar je de ruimte kon bekijken.
Voor de eerste keer sinds onze landing in Peking kregen we GEEN rijst; Er was friet, cake, normale groente zonder sap en ketchup <3. Chinees eten is wel erg lekker hoor, maar om het nu drie keer per dag te eten… nee dank je. Omdat we morgen de hele dag in de trein zitten, zijn we nog even inkopen gaan doen voor de lunch voor morgenmiddag. We hebben 45 minuten in de supermarkt, dat nét genoeg is door de onlogische en chaotische organisatie in de supermarkt. Het ziet er wel allemaal erg netjes en lekker uit.
Mijn shopmaatjes zijn Lauranne, Rick en Kayleigh en ons mandje was al snel gevuld. We gingen ’s avonds de boodschappen nog even halen op Laurannes kamer en daarna gingen we nog even bij Bo en Kayleigh chillen. Tegenover hun kamer zaten er allemaal rare, halfnaakte Chinezen te pokeren met hun kamerdeur open en er gingen verhalen rond dat prostitutie hier niet uit den boze was. Maar het Purple Mountain Hotel was prima.
Kaaskop in China: Langs de Jangtsekiang
Vrijdag 24 april
Vandaag staat er een treinreis van 12 uur op het programma. Om 7 uur verlieten we het hotel en gingen naar het station. De helft van de groep had weer dezelfde coupés als die in de nachttrein, maar ik en de andere helft hadden andere bedden. Daardoor moesten we 1000x op en neer lopen. We bleken een klein stuk te hebben omgereden, dus duurde de treinreis geen 12 uur, maar 14 uur. Spelletjes, zoals 30 seconds, Kingzen, ezelen en kletsen vormde het beeld van deze reis. We hebben zelfs een grote hut gebouwd met allerlei lakens en de reis vloog voorbij.
Rond 11 uur ’s avonds waren we uiteindelijk aangekomen in Yichang. De gids, Edward, had ervoor gezorgd dat we bij de McDonald’s konden eten na sluitingstijd. BigMac, frietjes en cola waren al een droombeeld geworden na al die rijst, dus het deed ons goed. Je voelde wel dat je lichaam al lang niet meer aan vettigheid was gewend. Het Minshen hotel was erg mooi en chic. Er was EINDELIJK een ZACHT bed en we vielen gelijk in slaap.
Zaterdag 25 april
We hebben heerlijk, maar wel kort, geslapen. Het ontbijt daarentegen viel een beetje tegen. We vertrokken naar de drieklovendam en de omgeving onderweg was prachtig. Hier hoopte ik al op, omdat we nog weinig natuur hadden gezien; groene heuvels, bruine rivieren en fantastische valleien vormde het Chinese landschap. Des te verder we reden, des te mistiger het werd. En je merkt wel dat we te weinig slapen gedurende deze reis, want de hele bus lag te slapen.
Aangekomen bij de drieklovendam moesten we even door het controlepoortje, dat gewoon routine voor ons is geworden. We konden de dam van allerlei kanten bezichtigen en het zag er interessant uit. De WOW-factor ontbrak helaas wel, maar we hadden het er naar ons zin. Om in de bus te komen, die over het terrein reden, moesten we letterlijk Chinezen tegenhouden en een Nederlandse muur vormen. We hadden even genoeg van al die Chinezen en dat merkte je wel aan een aantal van ons. Chinezen kunnen namelijk heel goed massaal naar één klein bus deurtje rennen en gaan er daarbij ook nog van uit dat zij er als eerste in kunnen.
De lunch was erg lekker en pittig. We gingen daarna kijken hoe het Chinese platteland eruitzag. Het leek een beetje op Friesland en de ‘rijstvelden’ waren nog niet goed geprepareerd om goed te kunnen zien. Er liepen veel koeien rond, waar we natuurlijk wat selfies mee maakten. Roel en Lauranne hielden hun pws-presentatie over het hukousysteem in China. Het landschap was bovendien erg mooi. We gingen weer terug naar de stad en onderweg konden we nog wat kopen voor in de bullettrain.
Het diner was echt verschrikkelijk onhygiënisch, vies en apart, maar de rijst en cola smaakten gewoon goed. Van al het eten dat erover was, hebben we onze eigengemaakte (vieze) vissensoep gemaakt.
In het hotel gingen we nog gezellig kaarten met z’n allen in kamer 1217 van Jetske en Julia. Wat we allemaal onder de deuren kregen geschoven, waren kaartjes met schaar geklede vrouwen erop, aldus “hoerenkaartjes”. Heel apart…Maar na twee nachten in het hotel hadden we genoeg kaartjes om te kwartetten.
Zondag 26 april
Vandaag konden we helaas niet ontbijten, omdat we al om 7 uur moesten vertrekken (dus NIET opstaan, maar echt vertrekken. Sorry voor mijn sarcastische opmerkingen btw). We kregen een lunchpakketje mee om in de bus deels op te eten. Met de bullettrein, een trein die megasnel gaat, vertrekken we naar Nanjing. We zitten 1e klas en de stoelen zitten heerlijk. Hier kan de NS nog wel iets van leren. Ik moest vijf dagen bijwerken met dit ‘dagboekje, maar dan heb je uiteindelijk ook wel wat natuurlijk. Het snelste punt dat de trein kon bereiken was maar liefst 200 km/h; wat gaaf!
De tijd ging snel voorbij en we komen al snel aan in Nanjing. We kunnen ons in het hotel eventjes, met nadruk op eventjes, opfrissen. We vertrekken hierna meteen naar het Mausoleum van Sun Yat Sen. De bus is verschrikkelijk klein, omdat het een elektrische bus is, dus alle koffers worden tussen ons ingepropt en we moeten als het ware letterlijk een survivalroute afleggen, voordat we de bus uit konden. Het is 35*C, we hebben geen lunch gehad en bij het Mausoleum komen we er daarboven ook nog achter dat we 392 trappen op moeten klimmen. Gelukkig mochten we gebruikmaken van de tram die ons naar ‘boven’ zou brengen, maar dit trammetje zette ons keurig net vóór de eerste traptrede af. (Er was namelijk een weg naar de trap toe die je met de tram af kon leggen).
O daarboven op die berg waren we doodop, maar het uitzicht was het allemaal waard: 110 Chinezen. Nee, grapje hoor, het uitzicht was daadwerkelijk prachtig. Tegen sluitingstijd waren er twee Chinezen die tegen ons stonden te schreeuwen dat we echt naar beneden moesten, zodat zij het terrein konden afsluiten. Deze ‘punctuele’ Nederlanders namen natuurlijk weer de tijd om die trap af te lopen en konden we Chinees-vrije foto’s maken.
Het diner was eindelijk een vorm van restaurant en er waren lekkere borden met eten. Het hotel zag er ook prima uit én het was SCHOON. We gingen de stad nog in naar de Starbucks, winkels en de supermarkt. Die vrije tijd die je hebt vind ik ontzettend leuk, omdat je dan echt ziet hoe de Chinezen leven en met elkaar omgaan. Erg enerverend.
Maandag 27 april
Het eten in ons hotel, aldus het ontbijt, was prima te doen. Wel een beetje vies, maar na deze reis ben ik spontaan, op onverklaarbare manier, van mijn smetvrees afgekomen. We lopen op het begin van de ochtend nog even door het park naast het hotel waar Jetske en Carolina hun pws-presentatie geven. Ook hier zie je veel Chinezen die veel sporten beoefenen, dansen, etc…
Dan komen we bij de Confuciustempel aan. Confucius was een man die deze gelijknamige stroming oprichtte. Het was erg mooi om te zien. Emma en Louise geven hier hun pws-presentatie over Chinese religie en dan kunnen we weer voor drie uur in de bus on our way to Suzhou. In de bus werk ik een beetje aan mijn eigen pws en spelen we spelletjes en praten wat.
Suzhou is een hele mooie, moderne stad; er is veel groen, er zijn veel wolkenkrabbers en rare gebouwen. We komen aan bij de “voetmassage”, waar Fabiënne haar pws-presentatie geeft en nog eerst even over geneeskunde in China vertelt. Ik word met Cas, Tom, Koen, Bart en Rick in een kamer gezet, maar we hebben geen idee wat we moeten doen. We krijgen wat watermeloen en thee en besluiten alvast te gaan liggen op het massagebed. Spannend hoor. Op den duur komen er zes vrouwen bij ons in de kamer met zes grote bakken met heet water. Met handen en voeten (haha voetenmassage) begrepen we wat ze van ons wilden en we gaven ons over aan de Chinese deskundigen. Dat hadden we misschien niet moeten doen…
Het begin van de massage was nog redelijk fijn, maar op den duur ging het er hard aan toe. Ik heb redelijk veel pijn mogen ervaren, maar dit was toch wel een van de hoogtepunten. Misschien ben ik wel een poesje, maar dit deed redelijk veel pijn. We kwamen tot de veronderstelling dat het niet alleen maar een voetmassage was, doordat ze ons vroegen op onze rug te gaan liggen. Ik wist niet dat ik zoooooooo flexibel zou kunnen zijn. Maar het was natuurlijk wel een ervaring om nooit te vergeten.
Bij aankomst in het hotel gingen we gelijk door naar de KFC. We hadden voor anderhalf uur een karaokebar gehuurd en dat was mega grappig. Heel het gebouw had een Alice in Wonderland stijl en iedereen zong met volle borst mee. We pakken een koude douche, pakken de spullen en dan is er weer een mooie dag voorbij; morgen gaan we naar Shanghai!
Kaaskop in Shanghai: De alles-overtreffende havenstad
Dinsdag 28 april
We beginnen de dag lekker vroeg om naar de Philipsfabriek te gaan. Het is helaas niet eens een Philipsfabriek en ik vond het redelijk tegenvallen, dus sla ik dit gedeelte van de dag maar even over. Na de fabriek gingen we bij een zijdefabriek kijken, waar de zijden kledij van de cocons van wormen wordt gemaakt. Er is zelfs een speciale modeshow.
We continueren naar onze laatste stop, de moderne metropool, Shanghai. Shanghai is een erg gave stad met vele wolkenkrabbers, drukke straten en imposante gebouwen. We gaan als eerst de Oriental Pearl Tower bestijgen, ofwel de grote toren met de bolletjes. Dit is een prachtig uitzicht en er is zelfs een glazen vloer. Je kunt de hele stad zien, zoals de Bund, de Disney Store (omdat Shanghai Disneyland volgend jaar wordt geopend, maar helaas kom ik weer op het verkeerde moment hahaha), en vele andere gebouwen. We gaan nog even met deze geweldige toren op de foto en kunnen naar het Rayfond Hotel.
Na het eten gaan we de stad in om boodschappen te doen en eten we iets bij de McDonald’s. Naar bed naar bed zei Duimelot (a.k.a. Chafekar) en dat doen we tenslotte.
Woensdag 29 april
Het is heerlijk wakker worden in Shanghai. Hier hebben ze een Westers ontbijtje en we nemen er daarom ook lekker de tijd voor. David en Lee, degenen die deze reis hebben geregeld, zijn onze gidsen in Shanghai en zij geven ons een kleine stadstour door het oude deel van de stadswijk. Echter, de stad Shanghai is niet lang geleden uit de grond gestampt, dus zo oud is het allemaal niet. We zetten ons voort naar het theehuis, waar we een uitgebreide uitleg krijgen over hoe je verschillende theesmaken moet bereiden op Chinese wijze. Ik besluit er eentje mee te nemen naar huis.
Nu gaan we naar het noorden van Shanghai waar we een middelbare school bezoeken. We worden vrij warm verwelkomd en blijkbaar zijn we hun eerste buitenlandse school. We zien allemaal Chinese studenten die naar ons kijken en ons héél verlegen benaderen. We mogen even met hen socializen en met hen lunchen; dat was echt heel interessant. Ik, Lisa Manders, Daniek en Veerle zitten aan een tafel met vier andere Chinezen en het is erg leuk.
Na het eten nemen zij ons mee door de school en zingen zelfs voor ons. We delen cadeautjes uit aan elkaar en daarna gaan we met hen basketballen. Van de 500 Chinezen op hun school hebben ze een selectie gemaakt van de 10 beste spelers, dus ons Nederlands talent konden we helaas niet goed laten zien. Gelukkig gaat het niet om het winnen, maar om het plezier die je maakt. Ze hadden zelfs een eigen drone om de wedstrijd te filmen.
Tot slot krijgen we vrije tijd op de 5th Avenue van het oosten, Nanjing Road. Dit is dé shopwalhalla van Shanghai met merken als Gucci, Prada, M&M en andere merken. Ik vind het hier geweldig natuurlijk, niet omdat ik van die dure merken houd, maar omdat je veel dingen herkend uit de Westerse samenleving. We besluiten om bij de pizza hut te eten om ons liedje compleet de kunnen maken. (De pizza hut, de pizza hut, Kentucky fried chicken en de pizza hut……). Rond half zeven hebben we een acrobatenshow dat mij erg amuseerde en het was bovenal ook heel grappig.
Donderdag 30 april
Dit is de laatste dag alweer in China; het einde is in zicht: JAMMER!! Maar aan alle leuke dingen komt een eind. We beginnen de dag in de Franse wijk en het Fuxing park, waar weer allerlei mensen tai chi doen, stunten en dansen. Wat we gisteren in de show zagen, zien we nu weer; heel frappant.
Dan is het nu zover: De Copymarket/Action van China. Dé plek om al de resterende RMB uit te geven. Alles wat we tot dusver hebben gezien in heel China hadden we hier goedkoper kunnen inslaan. Ikzelf heb hier 300 RMB uitgegeven aan leuke spulletjes.
Na de lunch gaan we richting het vliegveld en helaas worden al onze power Banks afgenomen. De vlucht ging gelukkig snel voorbij (met een tussenstop in Peking). Van Brussel Zaventem gaan we terug naar Geldrop met de bus. Een emotioneel afscheid van de groep later en een warm welkom van de familie kunnen we een supermooie, geweldige, onvergetelijke ervaring afsluiten! Wat was dit een mooie tijd met alle Chinagangers die ik voor geen goud had willen missen.
-Tim-
