Het lastigste aan het schrijven van een blog is het schrijven over een bestemming die iedereen wel kent. Parijs is een van de grootste steden in Europa en ligt op een steenworp afstand van Nederland. Dus (waarschijnlijk) iedereen die dit leest, is weleens in de Franse hoofdstad geweest. De stad van de liefde, de stad van het licht, de stad waar alle Amerikaanse films hun hoofdpersonen naartoe sturen in een romantische film. Parijs is ontzettend geromantiseerd door de media en toeristische marketeers. Maar is dit wel de stad van de liefde?
Zelf ben ik vier keer in Parijs geweest en heb ik daarna een vijfde keer mijn leven gewaagd achter het stuur op onze doorreis terug naar Nederland. Man, man, man, wat een heftige stad om dwars doorheen te rijden. Enfin, Parijs. In 2019 heb ik Parijs aangedaan met mijn ex. Super romantisch was het niet, maar dat laat ik nu even in het midden. Parijs wekte dus een lange tijd negatieve gevoelens in mij op. Hoezo stad van de liefde? Toch heeft Parijs mijn hartje weten te winnen in 2020, tijdens een studiereis gedurende mijn voormalige bachelor in Wageningen. Met het vak History of Ideas in Landscape Architecture & Planning reisden we met al onze klasgenootjes af naar de Franse hoofdstad om deze te (her)ontdekken. Wisten wij veel dat dit uiteindelijk de laatste keer was dat we als hechte groep bij elkaar zouden zijn, want een week later arriveerde het Covid-19-virus in Nederland. Parijs zie ik dus eigenlijk als het onofficiële einde van mijn bachelorstudie en mijn tijd in het picturesque Wageningen. Het officiële eind, namelijk de diploma-uitreiking, kregen we namelijk op de deurmat binnen. Speciaal was dat dus niet.
Parijs is voor mij niet per se meer de stad van de liefde of stad van de exen, maar meer de stad van vriendschap en pijnlijke voeten. Hoewel ik laatst de serie Emily in Paris heb gezien en het gemiddelde Franse vlees – je begrijpt heus wel wat ik bedoel – iets is om op te kwijlen. Misschien wordt Parijs nog wel een keer de stad van de liefde, nadat een Fransman -of juffrouw mij de Franse kus aan mij heeft geïntroduceerd. Enfin, dat is natuurlijk weer een ander verhaal. Ik neem jullie mee op een wandeling langs de mooiste plekjes van Parijs.
De hoogtepunten van Parijs
Natuurlijk kun je niet naar Parijs gaan zonder de Eiffeltoren te bezichtigen. Deze staat rechts langs de Seine in het 7e arrondissement van Parijs en is het meest bezochte monument ter wereld. Waarom? Geen idee. Het is niet bepaald het mooiste bouwwerk en zo hoog is die niet met zijn 317 meter hoog. Persoonlijk vind ik de Eiffeltoren niet de moeite waard om telkens weer te bezoeken, maar ik zie het meer als een spelletje tijdens je stedentrip naar Parijs: Vanuit de vele plekken in de Franse hoofdstad kun je – op z’n minst het puntje van – de Eiffeltoren spotten en de meest prachtige foto’s maken. Al is het langs je romantische wandeling langs de Seine, die door de gehele stad kronkelt, of vanuit de Tour Montparnasse op 209 meter hoogte. De Tour Montparnasse biedt trouwens een veel mooier uitzicht over Parijs dan het beklimmen van de drukke Eiffeltoren zelf. Én het scheelt je ook nog eens wat centjes. Kun je beter een extra flesje wijn bestellen, niet waar?:).
Éen van mijn favoriete plekken om te bezoeken is De Notre Dame en het eiland waar het op staat. Helaas is de Notre Dame in april 2019 afgebrand en gesloten, maar de wijk rondom de kathedraal doet me altijd wel heel erg Frans aan. Op de vele bruggen, waaronder de Pont de Larcheveche, kun je veel liefdesslotjes spotten. Schroom dus niet om een knijptang mee te nemen en de vissen wat extra ijzer te voeden in de Seine.
Wat verder altijd een bekende looproute is, is dat van de Arc de Triomphe via de Champs-Elysées naar het Louvre. De Arc de Triomphe is een van de iconische symbolen van de stad aan het einde van de Champs-Elysees, in het 8e arrondissement van Parijs. Het is een van de drukste verkeerspleinen van de stad en ik krijg al buikpijn aan de gedachte dat ik hier ooit eens zou moeten rijden. De Ark is gebouwd in 1806 ter ere van Napoleons overwinningen in de slag bij Austerlitz, maar deze is pas rond 1836 afgerond door onze vriend koning Lodewijk Filips. Het is tegenwoordig een monument ter nagedachtenis van de eerste wereldoorlog. Draai 180 graden en u vindt de Champs-Elysees uitstrekken tot in de verte. Parijs is gedurende de geschiedenis vaak verbouwd en er is plaats gemaakt voor brede, lange, rechtlijnige straten voor militaire- en esthetische doeleinden of als pronkstuk (van macht). De Fransen hebben heel veel invloed gehad op het ordenen van steden en in de landschapsarchitectuur. Als je Parijs vanuit de bovenkant bekijkt zie je ook die verschillende zichtassen, waaronder die van de Champs-Elysees. Aangrenzend aan het Champs-Elysees liggen het Place de la Concorde, de Jardin des Tuileries en het Louvremuseum in het eerste arrondissement. Hier kun je de perfecte instaplaatjes trekken en de duiven voeren met je overtollige lunch.
Uiteindelijk eindigen we onze wandeling bij het Petit Palais & Grand Palais, twee museums daterend uit de wereldvoorstelling van 1900. Enkel de buitenkant is al het bezoeken waard en ik vind dat je deze twee gebouwen echt niet mag skippen tijdens je bezoek aan Parijs.
Wijken in Parijs
Pfoe, ik ben moe van het wandelen! Jullie ook? Even een slokje water door de keel en dan bezoeken we een aantal wijken in Parijs: Quartier Latin, Le Marais en Montmartre.
Het Quartier Latin is de wijk waar de grote universiteit La Sorbonne staat. En een universiteit brengt studenten met zich mee en de bijbehorende goedkopere tentjes en clubs. Het perfecte plekje voor de skeere Parijs-bezoekers onder ons! Er is ontzettend veel levendigheid en jong volk in deze wijk, dus hier vervelen zit er niet in. Het Pantheon is denk ik wel één van de mooiste kerken die Parijs rijk is. Het is nu een rustplaats voor veel beroemde Parijzenaren, waaronder Victor Hugo en Marie Curie. Daarnaast is de Kathedraal van Saint Julien een prachtige achtergrond voor je selfie in Paris.
Van de ene kerk springen we zo naar de andere kerk (ofwel: basiliek). De Sacre Coeur in de wijk Montmartre. De basiliek ligt verrassend genoeg op de heuvel Montmartre in het 18e arrondissement van Prijs. Je kunt de 222 treden beklimmen, zoals ik met mijn vrienden hadden gedaan, maar je kunt blijkbaar ook de Funiculaire de Montmartre nemen op vertoon van je metrokaartje. Dan ontloop je ook nog eens de gewillige mannen die je armbandjes willen ‘verkopen’ (lees: om je arm knopen terwijl je driehonderd keer nee hebt geroepen). De Sacre Coeur is van binnen een heus praaltje, maar het uitzicht vanuit het balkon is zeker niet minder mooi. Hierna kun je gemakzuchtig afzakken in de wijk Montmartre, waar de geplaveide steegjes en vintage winkels je portemonnee zeker uitdagen. Op het Place du Tetre staan vervolgens heel veel kunstenaars. Kijken geblazen!
Het is misschien een gek iets van mij, maar de wijk Montmartre heeft ook een andere speciale bestemming binnen zijn grenzen. Het kerkhof Cimetiere du Pere-Lachaise is de grootste begraafplaats van Parijs en heeft stiekem wel de meeste indruk op mij gemaakt in heel Parijs. Het was oorspronkelijk een landgoed, maar werd in 1801 aangewezen als nieuwe begraafplaats onder de Parijzenaren. Een tip: kom hier niet na zonsondergang, want ik zou dan zelf echt in mijn pantalon plassen.
De derde en laatste wijk die ik graag met jullie wil bezoeken, is de wijk Le Marais. Deze wijk ligt in het derde en vierde arrondissement en hier is eigenlijk (nog) geen massatoerisme te vinden. Het is het historische centrum van Parijs en de voormalige Joodse buurt. Waar andere wijken helemaal zijn veranderd door grote lanen als de Champs-Elysees aan te leggen, is Le Marais redelijk intact gebleven. Je kunt je hier heerlijk verdwalen in de schattige straatjes tot je ineens op een van de grootste pleinen van Frankrijk terecht komt: Het Place de Vosges uit 1605. Een heerlijke plek voor een picknick.
Jardins de Paris
Normaal gesproken houd ik wel van de natuur, maar hebben stadsparken nooit mijn aandacht getrokken. Totdat we tijdens de excursie van de Wageningen Universiteit natuurlijk alle stadsparken van Parijs af struinden, omdat ons vak daar op focuste. En wonder boven wonder durf ik nu wel degelijk te zeggen dat die plekken misschien wel indrukwekkender zijn dan de Eiffeltoren, het Louvre en de Notre Dame bij elkaar. Hier een aantal leuke bestemmingen:
Het Parc des Buttes-Chaumont is eigenlijk wel het hoogtepunt van alle stadsparken. Het is maar liefst 25 hectare groot en heeft veel hoogteverschillen binnen het park; dus er zijn veel verschillende dimensies en uitzichten gedurende je bezoek. Midden in het park staat een Tempel van de Sibylle en verder bestaat het park uit een meer met een eilandje, een grot met een waterval en twee bruggen. Een van die bruggen staat bekend als de zelfmoordbrug, maar gelukkig is het park ’s avonds gesloten.
Het Jardins du Luxembourg is ook een godsprachtig park uit 1612, aangelegd rond het niet minder mooie Palais du Luxembourg. Dit park is iets minder groot als het vorige, namelijk 23 hectare, en het park heeft een poppentheater, openluchtcafé, tennisbanen en vele standbeelden. Het ligt in het centrum van Parijs, dus als je even de rust op wil zoeken dan is dit de ideale plek! Ook het Parc Monceau met haar folly’s en het Parc André-Citroen – waar voorheen auto’s van Citroen werden gefabriceerd – zijn ontzettend leuk om te bezoeken.
Parijs is concluderend misschien niet de Stad van de Liefde voor mij, maar ik ben wel verliefd op de stad. Volgen jullie het nog? Ik zal Parijs in ieder geval altijd koesteren als de stad waarin ik een leuke tijd heb gehad met mijn vriendjes uit Wageningen en met mijn ouders. En misschien neem ik mijn volgende lief wel mee naar Parijs? Laten we dit blog even klef afsluiten, in ieder geval: je t’aime Paris.
Benieuwd naar andere plekken in Frankrijk? Lees er hier over!
